Strona główna » Profilaktyka » Wzrok
Choroby oczu dotyczą aż 3 mln Polaków, a z roku na roku ich ilość wzrasta. Niewykryte i nieleczone mogą powoli pogarszać jakość naszego widzenia. To właśnie dzięki zmysłowi wzroku odbieramy zdecydowaną większość, bo ponad 80% informacji o świecie, dlatego jego osłabienie wpływa znacząco na pogorszenie jakości naszego życia. Jakie są wczesne objawy rozwijających się chorób oczu, których nie powinniśmy ignorować? Jak dbać o wzrok i co obejmuje profilaktyka chorób oczu? Dowiedz się z artykułu.
Do najczęściej występujących chorób oczu należą retinopatia cukrzycowa, jaskra, zwyrodnienie plamki żółtej i zaćma (katarakta). Duża część populacji zmaga się również z wadami wzroku, takimi jak krótkowzroczność, dalekowzroczność i astygmatyzm.
Jaskra jest grupą chorób oczu o wciąż nieznanej etiologii. Łączy je jedno: postępujący zanik nerwu wzrokowego, czyli neuropatia jaskrowa. Obraz zarejestrowany przez oko jest przekazywany do mózgu za pomocą nerwu wzrokowego. Zanik włókien nerwu wzrokowego, którego główną przyczyną jest zbyt wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe, jest nieodwracalny i powoduje ubytki w polu widzenia, co w konsekwencji może doprowadzić do całkowitej utraty wzroku. Dlatego tak ważna jest wczesna diagnoza i zahamowanie objawów choroby.
Jaskra pierwotna (podostra) latami rozwija się bezobjawowo, a pojawiające się dolegliwości zwykle są wynikiem zaawansowanych zmian. Jakie są objawy jaskry? Do głównych symptomów należą:
W ostrym ataku jaskry, wymagającym natychmiastowej interwencji lekarza występują:
Jaskra może występować u osób młodych, ale częstość jej występowania wzrasta z wiekiem, sięgając aż 8-10% u osób po 70 roku życia.
Do postawienia diagnozy muszą zostać spełnione takie warunki jak ubytki w polu widzenia i zmiany wyglądu tarczy nerwu wzrokowego.
W diagnostyce jaskry stosuje się następujące badania:
Podstawowym krokiem podjętym po diagnozie jaskry powinno być zahamowanie postępu choroby poprzez obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. W tym celu stosuje się leczenie zabiegowe i farmakologiczne.
Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem to choroba oczu o wciąż nieznanych przyczynach, występująca zazwyczaj po 50 roku życia. Plamka (dawniej nazywana plamką żółtą, ze względu na swoje żółtawe zabarwienie) to centralna część siatkówki, odpowiedzialna za ostre widzenie centralne, czyli ostrość widzenia w miejscu na którym skupiamy wzrok. Nieleczone zwyrodnienie plamki może prowadzić do utraty wzroku.
Zwyrodnienie plamki żółtej przez długi czas może mieć przebieg bezobjawowy. Pierwsze niepokojące sygnały to między innymi:
Objawy mogą naprzemiennie nasilać się i osłabiać.
Pierwszym krokiem w kierunku diagnozy może być samodzielne wykonanie dostępnego w internecie testu Amslera. Test należy przeprowadzić oddzielnie na każde z oczu. Niezależnie od wyniku każde pogorszenie jakości widzenia należy skonsultować z okulistą. Lekarz stawia diagnozę za pomocą wywiadu oraz badań, takich jak:
Leczenie zwyrodnienia plamki polega na łagodzeniu objawów schorzenia i hamowaniu rozwoju choroby. Leczenie zabiegowe obejmuje terapię fotodynamiczną, zabiegi laserowe i iniekcje doszklistkowe preparatami anty-VEGF, stymulującymi wzrost śródbłonka naczyniowego.
W profilaktyce zwyrodnienia plamki zaleca się rzucenie palenie, noszenie okularów z filtrem UV i zdrowy tryb życia: zbilansowaną dietę i odpowiednią dawka ruchu. Dieta powinna zapewniać odpowiednią podaż takich składników jak cynk, kwasy omega-3 oraz antyoksydantów: zeaksatyny, luteiny oraz witaminy E i C. Witamina C – Salve Medica Centrum Medyczne
Retinopatia cukrzycowa (łac. retinopathia diabetica) to dotyczące gałek ocznych powikłanie cukrzycy. Dzieli się ją na retinopatię nieproliferacyjną (dawniej: retinopatia prosta) i bardziej zaawansowaną retinopatię proliferacyjną, mogącą skutkować utratą wzroku wskutek odwarstwienia siatkówki. Główną przyczyną zmian przy retinopatii cukrzycowej jest nieleczona cukrzyca i zbyt wysoki poziom glukozy we krwi. Zaburzenia krążenia i niedokrwienie w obrębie siatkówki oka prowadzi do drobnych wylewów i uszkodzenia naczyń.
Objawy retinopatii cukrzycowej są niespecyficzne. Ze względu na wysokie ryzyko jej rozwoju, osoby u których zdiagnozowano cukrzycę powinny przynajmniej raz w roku zgłaszać się na kontrolę do lekarza okulisty, aby zdiagnozować chorobę na jak najwcześniejszym etapie. Diabetycy powinni zwracać szczególną uwagę na pogorszenie jakości widzenia i pojawienie się objawów, takich jak:
W diagnozie retinopatii cukrzycowej lekarz stosuje podstawowe badania okulistyczne i badanie dna oka po podaniu kropli rozszerzających źrenice, a także metody takie jak tomografia optyczna lub angiografia oka.
W leczeniu retinopatii cukrzycowej kluczowe jest wyrównanie metaboliczne cukrzycy. Do stosowanych metod zaliczają się także zabiegi laserowe, chirurgiczne (witrektomia) i farmakoterapia, także w postaci iniekcji.
Zaćma (łac. catarakta) to zmętnienie soczewki – znajdującej się w oku, pomiędzy ciałem szklistym a tęczówką, struktury odpowiadającej za ogniskowanie promieni świetlnych. Aby widzenie było ostre i wyraźne soczewka musi być przezroczysta. Jej zmętnienie wywołuje zaburzenia widzenia, od pogorszenia ostrości do całkowitej ślepoty. Przyczyny występowania zaćmy nie są w pełni poznane, ale prawdopodobnie dużą rolę w jej rozwoju pełni starzenie się organizmu. Innymi czynnikami sprzyjającymi rozwojowi zaćmy jest cukrzyca, stany zapalne błony naczyniowej oka, urazy gałki ocznej i przewlekłe stosowanie kortykosteroidów.
Mętna soczewka przepuszcza mniej światła co odbija się na jakości widzenia. Chorzy mogą skarżyć się na mniejsze nasycenie barw, podwójne widzenie, osłabiony kontrast i wrażliwość na jaskrawe światło, skutkujące łatwym oślepieniem, na przykład przez światła samochodu w ciemności. Pogorszenie się jakości widzenia jest często określane “widzeniem przez brudną szybę”. W zależności od rodzaju zaćmy osłabienie ostrości może dotyczyć zarówno dali jak i bliży.
Nieleczona zaćma postępuje, doprowadzając nawet do ślepoty. W przypadku zaćmy nawet przy całkowitej utracie wzroku zachowane jest poczucie światła.
Diagnozę zaćmy stawia lekarz okulista. Podstawą do diagnozy jest wywiad i badanie oka pod lampą szczelinową i oftalmoskopem (wziernikiem okulistycznym, za pomocą którego można bezinwazyjnie obejrzeć dno oka), po użyciu kropli rozszerzających źrenicę.
Główną metodą leczenia zaćmy są zabiegi chirurgiczne, polegające na usunięciu nie mogącej dłużej spełniać swojej funkcji soczewki i wszczepieniu w jej miejsce sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej.
O wadach refrakcji mówimy, gdy promienie światła, które prawidłowo powinny ogniskować się na siatkówce, zbiegają się przed nią (krótkowzroczność), za nią (dalekowzroczność) lub bez jednego określonego ogniska. Powodem jest zazwyczaj zbyt wydłużony (w krótkowzroczności) lub skrócony (w dalekowzroczności) kształt gałki ocznej, a także brak sferyczności rogówki lub soczewki w astygmatyzmie.
Krótkowzroczność to najczęstsza wada wzroku, pojawiająca się zwykle w dzieciństwie lub wieku nastoletnim i swoją maksymalną wartość osiągająca przed 30 rokiem życia. W krótkowzroczności nieostre jest widzenie obiektów znajdujących się w dali. Krótkowzroczność pojawiająca się w wieku szkolnym może powiększać się wskutek częstego wysiłku oczu. Wysoka krótkowzroczność, powyżej -6,0 dioptrii, zwykle jest uwarunkowana genetycznie. Mała i średnia krótkowzroczność jest powszechnym problemem i dotyczy ponad 50% populacji Polski. Krótkowzroczność można leczyć za pomocą laserowej korekty wzroku. Przyczyny, objawy, rodzaje i metody korygowania wad wzroku – Salve Medica Centrum Medyczne
W przypadku dalekowzroczności mamy do czynienia z obniżoną ostrością obiektów znajdujących się blisko. Problemem może stać się obsługa telefonu lub czytanie książki. Dalekowzroczność fizjologicznie występuje u małych dzieci i mija z wiekiem, by następnie zacząć rozwijać się ponownie już po 40 roku życia.
W astygmatyzmie wskutek nieprawidłowego, niesferycznego kształtu rogówki lub soczewki punkt załamywania się promieni światła jest inny w płaszczyźnie pionowej i poziomej. Skutkuje to objawami nadwzroczności lub krótkowzroczności, a także obu zaburzeń jednocześnie, w zależności od rodzaju astygmatyzmu. Astygmatyzm jest częstym schorzeniem ale nie wymaga korekty jeśli występuje w niewielkim nasileniu (poniżej 1,0 dioptrii).
Jak zadbać o ostrość widzenia i zmniejszyć ryzyko rozwoju chorób oczu? Do podstawowych zaleceń w profilaktyce chorób oczu zalicza się: